 « احمد خوزینی »
سيري در اشعار مختومقلي و مولانا
اول دوري – دورانيم چرخ بولاشديردي غم جانيم قوراتدي ، اوت توتاشديردي
عشق مني يانديردي ، حد دن آشيردي يوره گيم ايچيمدن چيقيپ بارادير
ترجمه : چرخ فلك روزگارم را به هم ريخت و غم جانم را به آتش كشيد و از بين برد . عشق تاب و توانم را زدود و كم مانده است كه قلبم از بدن خارج شود .
اي دريغا كه حريفان همه سر بنهادند باده عشق عمل كرد و همه افتادند
همه را از تپــش عشق قبا تنگ آمد كله از سر بنهادند و كمر بگشادند
***
گورسم اي دلبر جمالينگ ، اختياريم قالمازا گورمز ارسم بير زمان ، صبر و قراريم قالمازا
وصلينگ اميدينا بيرديم اعتباريم قالمازا بولماسا اميد وصلينگ ، هيچ مداريم قالمازا
ترجمه : اي معشوق من ؛ وقتي صورت زيباتي تو را ببينم اختيار از دست مي دهم و زماني اگر نبينمت صبر و قرار ندارم . به اميد وصال تو و يك دم پــيوستن به آن جمالت تمام اعتبار خود را گرو مي گذارم . اگر اين اميد وصالت نبود هيچ نيرويي برايم باقي نمي ماند .
قرار زندگاني آن نگار ست كزو آن بي قراري بر قرارست
مرا سوداي تو دامن گرفتست كه اين سودا نه آن سوداي بارست
...
خبري اگر شنيدي ز جمال و حسن يارم سر مست گفته باشد من ازين خبر ندارم
شب و روز مي بكوشم كه برهنه را بپــوشم نه چنان دكان فروشم كه دكان نو بر آرم
« مولانا »
***
عشقيمينگ يلي جوشار عقليم دوماني چاشار
سوز باردير ، حددن آشار گيتسنگ موندان بويانا
« مختومقلي »
ترجمه : اگر روزي مرا ترك كني ، باد عشقم به جوش و خروش مي آيد و ابر هاي تيره عقلم به هر سويي خواهند رفت و من حرفهاي زيادي براي گفتن خواهم داشت .
سفر كردم به هر شهري دويدم چو شهر عشق من شهري نديدم
ندانستم ز اول قدر آن شهر ز ناداني بسي غربت كشيدم
« مولانا »
***
مختومقلي ، حقدان پــياله چكسه پــياله جوش بريپ ، خياله چكسه
عاشق لار باغريندان بير نالا چكسه داغي النديرر ، داشي يانديرار
« مختومقلي »
ترجمه : ... اگر عاشقان واقعي از ته قلب ناله اي سر دهند كوهها مي شكافند و سنگ ها آتش خواهند گرفت .
از آتش عشق سردها گرم شود وز تابش عشق سنگها نرم شود
اي دوست گناه عاشقان سخت مگير كز باده عشق مرد بيشرم شود
« مولانا »
***
عشق اودي يانديردي بيزي سورامانگلار مندان سوزي
يارينگ ايكي قيزيل يوزي گويا آيه – گونه منگزار
« مختومقلي »
ترجمه : از من چيزي نپــرسيد ، در آتش عشقي مي سوزم كه صورت زيبا و سرخ فامش به ماه و خورشيد درخشان مي ماند .
از آتش تو فتاده جانم در جوش وز باده تو شده است جانم مدهوش
از حسرت آنكه گيرمت در آغوش هر جاي كنم فغان و هر سوي خروش
« مولانا »
***
عاشقلار حق عشقيندا حيراندادير ، حيراندا
گوزلر ضعيف ايزيندا گرياندادير – گرياندا
« مختومقلي »
ترجمه : عاشقان بدنبال عشق واقعي حيران و سرگردانند و چشم ها نيز كه عضو ضعيفي از بدن است بدنبال عشق هميشه نالان و گريان اند .
عاشق همه سال مست و رسوا بادا ديوانه و شوريده و شيدا بادا
با هشياري غصه هر چيز خوريم چون مست شويم هر چه بادا بادا
***
حق عاشق لار نازلي يارينگ جمالين بير گورسم دييپ ، گيجه – گونديز زار ايلار
« مختومقلي »
ترجمه : عاشقان واقعي شب و روز براي ديدن جمال زيباي يار نازنينشان گريه و زاري سر مي دهند .
شب شد و هنگام خلوتگاه شد قبله عشاق روي ماه شد
مه پــرستان ماه خنديدن گرفت شب روان خيزيد وقت راه شد
« مولانا »
***
عشق ايشيني عقل ادن ، هوش ادن آيريلارمي عشقا دوشوب ، جوش ادن
يار اليندن آري باده نوش ادن آغزين قويسا ، ايچر ، قانماز يارانلار
« مختومقلي »
ترجمه : اي مردم ؛ كسي كه در راه عشق گرفتار شده و عقل و هوشش را از دست داده باشد آيا مي تواند از او جدا شود ؟ و كسي كه از دست يار باده ناب نوشيده باشد آيا مي تواند از او سيراب شود ؟
عقل و دل من چه عيش ها مي داند گر يار دمي پــيش خودم بنشاند
صد جاي نشيب آسيا ميدانم كز بي آبي كار فرو مي ماند
« مولانا »
***
مختومقلي ، عشق اوزوندن باد ايلار عشق ايشي دير ، آشنالاري ياد ايلار
يالين سيز يانديرار ، يل سيز اوت ايلار هر زمانا چكسه ، سونمز ، يارانلار
« مختومقلي »
ترجمه : اي مردم عشق همچون بادي راه خود را پــيدا مي كند و به هر سويي بوزد ياران آشنا و خواستاران خود را مي يابد و بدون هيچ شعله و دودي آتش مي گيرد و به هر زماني هم كه برسد خاموش نمي شود .
بر سر آتش تو سوختم و دود نكرد آب بر آتش تو ريختم و سود نكرد
آزمودم دل خود را بهزاران شيوه هيچ چيزش بجز از وصل تو خشنود نكرد
آنچ از عشق كشيد اين دلمن كه نكشيد وانچ در آتش كرد اين دلمن عود نكرد
« مولانا »
***
عشق آلدي كونگلومي ، ديله سوز بردي آياقدان – آياغا دوشدوم يارانلار
« مختومقلي »
ترجمه : اي مردم ؛ عشق قلبم را تسخير كرد و به زبانم قدرت بيان داد . ببينيد چگونه از فرش تا به عرش افتادم .
خيزيد عاشقان كه سوي آسمان رويم ديديم اين جهان را تا آن جهان رويم
« مولانا »
***
عشق يولون هوس ايلاپ گلن بارمي يارانلار ؟
درديمي بيان اتسم بيلن بارمي يارانلار ؟
بولموشام مست شيدا هزار پــيشه ، صد سودا
عالمده من دي رسوا بولان بارمي يارانلار ؟
داشيم درد ، ايچيم بريان ادر من نالا گريان
منيم دي مست حيران قالان بارمي يارانلار ؟
يالان دنياده يايناب گزر سن گولوب اويناب
عشق مطبخينده قايناب اولن بارمي يارانلار؟
عشق دوش بولسا بير مرده توز بولار ، دونر گرده
منيم دي اوزون درده سالان بارمي يارانلار ؟
تاب اتمه ين ظلم غا باردي حاليم اولوم گه
ييغلامايين حاليم غا گولن بارمي ، يارانلار؟
مختومقلي جان چكسه رحم اتمزلر ، ياش دوكسه
عشقينگ يولوندا يوقسا يالان بارمي يارانلار ؟
« مختومقلي »
ترجمه : اي مردم آيا كسي را سراغ داريد كه هوس عشق كرده و شاد بوده باشد ؟ اگر دردم را بيان كنم آيا كسي يافت مي شود كه آن را بفهمد ؟ / من مست و شيدا شده ام و هزار پــيشه و صد سودا به سر دارم . آيا كسي يافت مي شود كه در عالم همچو من رسوا شده باشد ؟ / با جسمي پــر درد و قلبي بريان هميشه گريه و زاري مي كنم ، آيا همچو من مست و حيران كسي مانده است ؟ / در اين دنياي وانفسا سرگردان مي ماني . آيا يافت مي شود كسي كه در مطبخ عشق سوخته باشد ؟ / اگر مردي به عشق دچار شود همچو گرد و غبار به هوا مي رود آيا يافت مي شود همچو من خودش را به دردي گرفتار كرده باشد ؟ / تاب و توان ظلم را ندارم و حالم به حد مردن رسيده است به حال خودم گريه نمي كنم آيا كسي هست كه شادي كرده باشد ؟ / اگر مختومقلي التماس كند و اگر اشك بريزد كسي هست كه رحم كند / و اگر در راه عشق نيست و نابود شود كسي يافت مي شود كه انكار كند ؟
دود دل ما نشان سوداست وان دود كه از دلست پــيداست
هر موج كه مي زند دل از خون آن دل نبود مگر كه درياست
بيگانه شدند آشنايان دل نيز بدشمني چه بر خاست
هر سوي كه عشق رخت بنهاد هر جا كه ملامتست آنجاست
ما نگريزيم ازين ملامت زيرا كه قديم خانه ماست
در عشق حسد برند شاهان زان روي كه عشق شمع دلهاست
پــا بر سر چرخ هفتمين نه كين عشق بحجر هاي بالاست
هشيار مباش زانكه هشيار در مجلس عشق سخت رسواست
ميري مطلب كه مير مجلس گر چشم ببسته است بيناست
اين عشق هنوز زير چادر اين گرد سياه بين كه بر خاست
هر چند كه زير هفت پــرده ست پــيداست كه سخت خوب و زيباست
شب خيز كنيد اي حريفان شمعست و شراب و يار تنهاست
« مولانا »
***
گورونگ نه جنانلار عشقه اولاشدي عمريني ضايلاپ ، خارغا بولاشدي
آه اوروپ آيراليق درديندن گچدي دلمورا – دلمورا ، گريان گچيپ دير
« مختومقلي »
ترجمه : ببينيد چه جانهاي عزيزي كه به عشق گرويدند و عمر خود را ضايع كرده و خوار و ذليل شدند . با آه و زاري به درد جدايي مبتلا شده و چه ملتمسانه گريستند و رفتند .
اين عشق جمله عاقل و بيدار مي كشد بي تيغ مي برد سر و بي دار مي كشد
مهمان او شديم كه مهمان همي خورد يار كسي شديم كه او يار مي كشد
« مولانا »
***
يوره گيم جوشدورار عشقينگ هوسي ييقيلار ، يوق بولار دنيا بناسي
« مختومقلي »
ترجمه : روز محشر ، هوس عشق جگرم را به جوش و خروش خواهد آورد و بناي دنيا نيست و نابود خواهد شد .
عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پــوست تا كرد مرا تهي و پــر كرد از دوست
اجزاي وجود من همه دوست گرفت ناميست ز من بر من و باقي همه اوست
« مولانا »
***
مختومقلي ، عشق ميداندير بو ميدانا گيرن جاندير
جانينگ هم تنده ميهماندير برن بير گون آلاسي دير
« مختومقلي »
<div dir="rtl"
حرمتلی دوستلار ؛ خوش گلدینگیز ( اگردا بیزی قوللاب دورسانگیز منت دار بولارس )
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل لینک هوشمند 
نويسنده: 
